Ανταγωνισμός

Φυσική Κοπή Τοίχου

Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι της μεθόδου αυτής είναι οι  ζημιές που μπορεί να δεχτεί ο τοίχος. Προπαντός αν η εργασία δεν ασκείται με ακρίβεια, μπορούν να αναδυθούν προβλήματα στατικής. Μετά την τοποθέτηση φύλλων στους τοίχους από πλάκες μετάλλου, για παράδειγμα, το κτίριο βρίσκεται λίγο ή πολύ σε μια «ολισθηρή πλάκα». Όσοι εργάζονται σε αυτό το χώρο δε γνωρίζουν τις συνέπειες: ρωγμές που οφείλονται στην τοποθέτηση, μπορεί να βρίσκονται μακριά σε διαφορετικά μέτρα, κυρίως στις κρίσιμες ζώνες όπως τις ζώνες των παραθύρων και των πορτών.

Οι ειδικοί στην ανακαίνιση είναι προβληματισμένοι σχετικά με τις διάφορες μεθόδους με τις οποίες εγχύνονται στον τοίχο χημικές ουσίες, δημιουργώντας έτσι ένα αδιάβροχο οριζόντιο φράγμα ενάντια στην ανιούσα υγρασία.

Δεν έχει αποδειχτεί η μακρά διάρκεια και το τελικό αποτέλεσμα αυτών των διαδικασιών.

στην καλύτερη περίπτωση (πιθανότατα μόνο σε αληθινά εξαιρετικές περιπτώσεις) οι πόροι του τοίχου γεμίζουν με την εγχυμένη ουσία και έτσι μονώνονται κατά της ανοδικής υγρασίας. Στην πρακτική, όμως, αυτή η εγχυμένη ουσία αποσύρεται ελαφρώς, και με τον καιρό σχηματίζεται ένα καινούριο τριχοειδές σύστημα, διαμέσου του οποίου μπορεί να επανέλθει η υγρασία του εδάφους.

Αυτή η κατηγορία επωφελείται από το γεγονός ότι το μόριο νερού έχει ένα διπολικό χαρακτήρα, με ένα θετικό ηλεκτρικό πόλο και ένα αρνητικό, και μπορεί έτσι να ωθείται προς μια καθορισμένη κατεύθυνση μέσω μια συνεχούς ηλεκτρικής τάσης.

Οι φυσικοί μιλούν για την ηλεκτρόσμωση (κίνηση της υγρασίας μέσω του ρεύματος). Για το σκοπό αυτό εισάγονται στον υγρό τοίχο ηλεκτρόδια, χάρη στα οποία, μέσω της εισόδου του ρεύματος από ειδικό τροφοδότη, είναι δυνατό να απομακρύνουν την υγρασία προς την κατεύθυνση του αρνητικού ηλεκτροδίου.

Αντίθετα, υπάρχουν παραλλαγές των αναφερθεισών μεθόδων, που δε χρησιμοποιούν το ρεύμα. Αυτές επωφελούνται από το γεγονός ότι τα διάφορα υλικά, που βρίσκονται στους υγρούς τοίχους, δρουν ως μια μπαταρία δημιουργώντας πίεση στον τοίχο, με τέτοιο τρόπο ώστε ο αρνητικός πόλος (η κάθοδος) να κατευθύνεται προς τα κάτω.

Η ιδέα  αυτής της ιδιαίτερα λεπτεπίλεπτης μεθόδου, και η πρώτη εφαρμογή της, ξεκινά εδώ και πολλές δεκαετίες. Το κίνητρο για αυτή τη διαδικασία δεν έχει καταστεί συγκεκριμένο αλλά, εμμένει στο γεγονός ότι τα ηλεκτρόδια μπορούν να εισαχθούν στον τοίχο και έτσι υφίστανται βλάβη από τις εν μέρει πολύ ισχυρές χημικές διαδικασίες, που λαμβάνουν χώρα στον υγρό τοίχο. Τα ηλεκτρόδια διαβρώνονται πολύ γρήγορα και μπλοκάρουν το σύστημα. Το μοναδικό υλικό για  ανθεκτικά ηλεκτρόδια στα άλατα των τοίχων, είναι ένα κράμα από τιτάνιο και πλατίνα. 

Ηλεκτροόσμωση